❤️ فریـــ ناز ❤️ 

#کسی_می_آید کسی می آید کسی که در #دلش با ماسٺ در #نفسش با ماسٺ در #صدایش، با ماسٺ
|#بانو_فِرفِری|

گاهی گذشت میکنم ، گاهی گذر
معنای این دو فرق میکند...
بخشیدن دیگران دلیل
ضعیف بودن من نیست
آنها را میبخشم چون که
میدانم آدمها اشتباه میکنند...
بزرگترین هدیه گذشت
آرامش است برای خودم

مثل گندم باش
زیرخاکت میکنند
بازمی رویی پر بارتر
زیرسنگ میبرندت
آرد میشوی پر بهاتر
آتشت میزنند
نان میشوی مطلوب تر
به دندان میجوندت
جان میشوی نیرومندتر

ﻣﻦ ﭼﻪ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ
ﺩﺭﮎ ﮐﻨﻨﺪ ﺁﺱ ﺗﻮﯾﯽ
ﻣﺎﻩ ﺗﻮﯾﯽ، ﺷﺎﻩ ﺗﻮﯾﯽ
ﻧﮕﯿﻦ ﻭ ﺍﻟﻤﺎﺱ ﺗﻮﯾﯽ
ﺍﺯ ﺳﺮ ﺧﻮﺩ ﺑﺪﺭ ﮐﻨﻨﺪ
ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﻣﺨﺎﻃﺐ ﻣﻨﻨﺪ
ﺑﯿﺎ ﺑﮕﻮ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻭ ﺁﻥ
ﻣﺨﺎﻃﺐ ﺧﺎﺹ ﺗﻮﯾﯽ .....

عشق یعنی درتــوو من معناشوم
عشق یعنی باتــوو من دریا شوم
عشق یعنی مهر تــوو بردل نشست
عشق یعنی سیب سرخ انتظار
عشق یعنی بیقراربیقراربیقرار ...
عشق یعنی..

شاعر آرزو زرقانی
لبخند ستاره
و دختر روسری زیبایی به سر کرد و به خانه باز گشت.
آمده بود تا کفشهایش را در بیاورد بنشیند و در حالیکه اشک می ریزد یک دنیا حرف نگفته را بگوید و لیوانی چای داغ بنوشد و سپس یک دل سیر بخندد.
نفس عمیقی را فرو برد و گفت : پس از آنهمه درد کشیدن تنها چیزی که مرا آرامش می بخشد دیدن لبخند تو و احساس همه مهربانی های توست .اما ای دل غافل روبروی تو نشستن رویای کودکانه ای بیش نیست در تمام لحظه هایی که درد روبرویم نشسته بود تنها چیزی که این دل همیش ...

گاهی تو بیا و عاشقـــم باش
من خاک شدم،شقایقــم باش
اینجا همه مدعــی ی عشقند
تنها تـــو بیا و لایقــــم باش

گاهی میان خلوت جمع
یا در انزوای خویش
موسیقی نگاه تو را
گوش می‌کنم
وز شوق این محال
که دستم به دست توست
من جای راه رفتن
پرواز می‌کنم

.

شاعر آرزو زرقانی
نازنینم ،بیا دستهایمان را بهم بدهیم وتا آخر چمن های دنیارا بدویم ،بیا بخندیم وبدویــــــم ،
آخرش می ایستیم ونفس نفس زنان به تمام رویاهایی که مارا تا اینجا کشانده بلند تـــــــــــر
خواهیم خندید ،نازنینم آخرین مقصدت کجاست ؟
هر بار چشمهایم را بستم ترا دیدم ،به هر طرف چرخیدم به تو رسیدم ،هر بار به راه افتادم
چون سایه ای برمن سنگینی کردی ،باز هم می گویی بار رویاهایم تنها مال من است ؟بـــی
من به فردای دیگری می رسی؟نازنینم ،می نویسم تنها با ..

کاش می‌شد ؛
آدمی ، گاهی ... فقط گاهی ...
به اندازه نیاز بمیرد ، بعد بلند شود !
خاک هایش را بتکاند !
اگر دلش خواست برگردد به زندگی‌ !
دلش نخواست بخوابد تا ابد ...
خسرو شکیبایی