×کافه ادبیات×

پاییز
خیابان
باران
خیالهای رنگین تو
(رنگین کمان پاییزی تهران 17آذر98)

این قافله عمر عجب می گذرد/دریاب دمی که با طرب می گذرد/
ساقی غم فردای حریفان چه خوری
پیش آر پیاله که شب می گذرد
(خیام)

هیس . .‌ .! ، تو محکومی به زندگی کردن با خیالش . . .
هیس . . .! ، تو محکومی به بی صدا گریه کردن . . .
هیس . . .! ، تو محکومی به چشیدن تلخی قهوه . . .
هیس . . .! ، تو محکومی به نگاه کردن به عکساش . . .
هیس . . .! ، تو محکومی به بند اومدن نفس هات . . .
هیس . . .! ، تو محکومی به دیوانه بودن برای اون . . .

باران میبارد ، ای کاش تو بودی و من ،
باران میبارد ،
ای کاش تو بودی و من ، دریا بود و آتش . . ‌.
ای کاش گیتارت بود و قهوه ی من . . .
ای کاش قدم هایت بود و قدم های من کنارت . . .
ای کاش صدایت بود و چشمانم خیره به تو . ‌. .
ای کاش خنده هایت بود و نوشتن هایم برای تو . . .
ای کاش شانه هایت بود و سکوت من . . .
ای کاش بودی و نبود اشک های من . . .
ای کاش بودی و نبود دلتنگی های من . . .
ای کاش بودی و نبود آشوب من . . .

لبخند که میزنی
دلم می‌لرزد
ویرانی دل
به خنده‌ات می‌ارزد

همه می‌گویند: «قانع باش»
چرا ؟
در این عمر کوتاه، چرا باید قانع بود؟
پرواز کن، هرچه رفیع تر
دست افشانی کن و برقص
هرچه دیوانه‌وارتر

باشعری عاشقانه،که اندرچشمت نهفته ست
دل از کفِ منِ زار،توبی درنگ رُبُودی
بنشسته ام دوزانو،درپیش پای چشمت
همچون گلهای پونه،آهنگ عشق سرودی

کلاس آنلاین به صورت رایگان

انسان به وسعت تفکرش آزاد است...