ملودی عشق

#عصر عصرتنهاييست،
نگاه كه كني ميبيني همه #ترجيح ميدهند #صندلي جلوي تاكسي بنشينند،
همه #تلاش ميكنند #آهنگهاشان را #تنهايي #گوش بدهند،
هيچكس #دوستي را براي هميشه اش #نگاه نميدارد
چون اينجورچيزها #تاريخ #مصرفشان گذشته،
وسيله هاي آشپزخانه ها نيازي به #مادر ندارند و دوربينهاي
#عكاسي نيازمند كسي نيست كه بتواند بگويد سه،دو،يك..
خودت نگاه كن ميبيني سلفي ها و #مونوپاد
ها چقدر#خوب #تنهايي را #حفاظت ميكنند
تا مجبورنشوي از رهگذري در پارك خواهش كني پرتره ي زيبايي از
#دوستيهايتان رسم كند و مجبور نشوي لبخندي از اجبار تحويلش بدهي...
چون نه دوستي هست نه #رهگذري،همه ي رهگذر ها درحال #چك كردن پيام هستند،
هركدام از #سرنشينان #تاكسي #آهنگي را به تنهايي #گوش ميدهند،
اگر #خدايي ناكرده روزي از اجبار سوالي از كسي پرسيدي حتما بابت
#خدشه دار شدن #حريم #وسيع تنهايي اش #مفصل عذر بخواه،
يادت باشد آن چند نفري كه هنوز دوروبرت هستند را نپراني،
مراقب دوستیهایمان باشیم...
لینک

به این جا رسیده ام که "تو" تنها ضرورت منی،
به عبارت دیگر گور بابای همه چیز بدون تو!
داشتن تو، اوجب واجبات است،
واجب تر از حفظ نظام حتی!
اصلا مگر می شود تو را نداشت؟
تو "ضرورت" داری،
آنجا که عصرها در انتخاب لباس مردد می شوم،
و دستهای تو باید یک رنگ را خوشبخت کند.
تو ضرورت داری،
آنجا که میخواهم ولیعصر را پابه پای چنارهایش گز کنم،
وتو باید با انگشت مغازه ها را نشان دهی
تا من رصد کنم.
تو ضرورت داری،
آنجا که دستان سردم را در جیب فرو می کنم،
آنجا که فروردین،
دستان تو را کم دارم.
تو ضرورت داری،
آنجا که گوشه نشین نیمکت های دو نفره پارک ملت می شوم
و من کیفم را گذاشته ام
جای خالی تو که مثلا فکر کنم
رفته ای تا دستشویی و برگردی!
تو ضرورت داری،
آنجا که هوا هی آلوده می شود
و نفسم را تنگ می کند،
و عطر تو را کم دارد تا واکسینه ام کند.
تو ضرورت داری،
آنجا که دارم همان آهنگ همیشگی را گوش می دهم،
و این هندزفری دو تا گوشی دارد
لامصب،
یکی من یکی تو!
تو ضرورت داری،
آنجا که برای شناسنامه،
صفحه "وسطی" هم گذاشته اند،
و اسم مبارک تو باید سیاهش کند!
تو خیلی ضرورت داری،
آنقدر زیاد که وقتی از فرط اشک بالشم را خیس می کنم،
گونه های خیسم دست های تو را می طلبد...